BURGUM - Het regende af en toe doelpunten in de wedstrijd tussen Wês Handich/DOW uit Rottevalle/Eastermar en OKO uit Opende. Maar het meest opvallende 'natuurverschijnsel' waren de vele strafworpen in dit duel. Als u daar als lezer uit concludeert dat er op het scherpst van de snede werd gespeeld slaat u de spijker op z'n kop. Dat maakte dit duel tot een ontmoeting die misschien niet altijd kwalitatief even hoogstaand was, maar die wat betreft de amusementswaarde prettig hoog scoorde.
Op het scherp van de snede
Dat was de naadloos passende kwalificatie van de derby zondagmiddag tussen Wêz Handich/DOW en de gasten uit Opende, OKO dus. Dat het een pittig duel was, bleek wel uit het onvoorstelbare aantal strafworpen dat scheidsrechter Michiel Meindertsma uitdeelde, liefst 22 keer wees hij naar de stip (!). Het was overigens maar goed dat de korfbalbond juist hém had aangewezen om naar sporthal Dúnoard in Houtigehage af te reizen. Indachtig het aloude adagium 'met 'boeven' vang je 'boeven' hield hij de beide ploegen uit elkaar, veelal letterlijk. Meindertsma kent immers alle trucs die hem zand in de ogen zouden moeten strooien, hij was in zijn actieve tijd als speler ook nooit vies van een stevig potje korfballen en eigenlijk is dat een understatement. Nu leidde hij een derby die van beide kanten behoorlijk fysiek was, op een manier die voorkwam dat een van beide teams, of misschien wel allebei, 'buiten zijn oevers trad'. Hij hield het binnen de perken door vooral consequent te zijn en: "As dat strafworpen opleveret, no dan is dat mar sa", aldus de leidsman na afloop gedecideerd. Beide coaches, Pieter Alberda van WH/DOW en Jan Willem Venekamp van OKO, waren dat eigenlijk wel met hem eens: "Der wie eins net ien strafworp by wêr't ik fraachtekens by hie", aldus Pieter Alberda. Beide coaches zijn ervaren, ze zijn zo'n beetje 'door alle korfbalwateren gewassen' zeg maar. Ze bleven ook beide opvallend rustig, ook in situaties die in potentie rijp leken voor escalatie. Al met al was het een wedstrijd waar de vonken vanaf spatten, die in een hijgend hoog tempo werd gespeeld en die geen moment stil viel. 'Never a dull moment' dus en het publiek zat twee keer een half uur geboeid te kijken, merendeels op het puntje van de stoel. Al was dat in dit geval een keiharde bank zonder rugleuning en 'dat griisde my oan'. Saillant detail: toen de wedstrijd afgelopen was, de thuisclub won met 27-23, stonden beide teams zij-aan-zij om met applaus het publiek te bedanken voor de aanwezigheid en de steun. Mooi om te zien en zeker omdat er van enige animositeit geen enkele sprake was, ondanks de verwoede gevechten die daarvoor waren uitgevochten.
eerste helft
Het programma vermeldt dat Wêz Handich/DOW deze zondagmiddag de altijd beladen derby speelt tegen OKO uit Opende, 'Grinzer Pein' zoals dat in de volksmond heet en dat lijkt mij een prima gelegenheid om weer eens naar Houtigehage af te reizen, naar sporthal Dúnoard om precies te zijn, want dat is de plaats van handeling. En dus meld ik mij om even over half drie aldaar. Van dat melden moet u zich overigens niet al te veel voorstellen, het komt erop neer dat ik gewoon de hal binnen loop. Ik ben dan al door een aantal mensen gedag gezegd en uiteraard ook begroet met de lichtelijk ironisch geladen opmerking 'hé bisto der ek ris wer, koest it fine'? Of de wat persoonlijker variant 'bist wer better'? Het klinkt voor een buitenstaander misschien wat vreemd, maar ze bedoelen niets anders te zeggen dan dat ze blij zijn dat je er bent. Je bent hier en je voelt je hier altijd van harte welkom. Als Michiel Meindertsma de wedstrijd op gang heeft gefloten, wordt al heel snel duidelijk wat we, de tribune zit barstensvol, hier vanmiddag te zien zullen krijgen. De 1-0 duurt niet lang en het is, een voorbode voor het vervolg, een strafworp. De 1-1 volgt trouwens spoedig en de 2-1, alweer een strafworp, we zijn dan nog geen vijf minuten op weg. Tot 3-3 gaat het gelijk op, niet alleen qua speelsterkte, maar ook wat betreft de scores. Pas op 6-4 is de marge groter dan één treffer en als de thuisclub daarna de 7-4 scoort, lijkt dat heel voorzichtig op een lichte vorm van 'Vorentscheidung'. De 7-6 is opnieuw een 'stip' als weer eens een fysiek duel wordt uitgevochten in de drukbezette korfzone. Op 8-7 is de marge nog steeds maar één doelpunt, maar het is wel steeds WH/DOW dat de dans leidt. Niet zozeer omdat de thuisclub beter is, maar de treffers worden wat makkelijker gemaakt. En OKO laat nogal eens een kans liggen, zoals de strafworp die mag worden herhaald: die gaat ook mis en eigenlijk moet je in een wedstrijd waarin de krachtsverschillen zo klein zijn, zulke 18 karaats kansen niet laten liggen. Op 11-7 heeft WH/DOW een marge van vier punten, een gat dat er op 14-10 nog steeds is. Dan lijkt het erop dat de thuisclub de wedstrijd in z'n definitieve plooi aan het leggen is, maar op 15-13 is de fraaie vierpuntsvoorsprong alweer gehalveerd. En als het vlak voor de pauze 16-13 wordt, lijken de kansen voor de ploeg uit Rottevalle/Eastermar een stuk beter dan die voor de Groningers. Maar beslist is het nog lang niet, daarvoor is het verschil in korfballend en scorend vermogen bij lange na niet groot genoeg. Anders gezegd, de beide teams zijn elkaar waard. De vraag is natuurlijk of de tweede helft hetzelfde beeld zal vertonen als de eerste, dus met twee ploegen die elkaar fysiek geen centimeter ruimte geven. Het is de thuisclub die de tweede episode van dit gevecht opent met 17-13, waarna er een serie van drie strafworpen volgt, twee voor OKO en één voor WH/DOW: 18-15. En eigenlijk valt in de minuten die daarop volgen de definitieve beslissing. De thuisclub loopt uit naar 20-16 en even later naar 22-17 en dat betekent dat OKO er niet in slaagt om de marge te verkleinen. Naarmate de tijd wegtikt wordt steeds duidelijker dat het de gasten aan scorend vermogen ontbreekt om het gat te dichten. Maar WH/DOW beseft wel degelijk dat er nog zeker niet op lauweren kan worden gerust, omdat OKO wel 'in de touwen hangt', maar dat de knock down, laat staan de knock out, nog niet is uitgedeeld. En eigenlijk valt die 'coupe de grace' ook niet, want hoewel de perspectieven voor de gasten steeds minder veelbelovend worden, OKO blijft strijden en elke goal wordt door spelers en supporters nog steeds met groot enthousiasme begroet. En dus blijft het wel degelijk een echte wedstrijd, eigenlijk attractief tot en met de laatste seconde. Het wordt uiteindelijk 27-23 en dus is het de thuisclub die de punten meeneemt. "Mar wy ha der behoarlik foar fjochtsje moatten", aldus coach Pieter Alberda. Zijn collega Jan Willem Venekamp wijst als oorzaak van de nederlaag het feit aan, dat zijn ploeg te veel overtredingen nodig had om de tegenstanders af te stoppen: "Ze zochten te vaak het duel en de confrontatie op en dat kostte ontzettend veel energie en ook strafworpen trouwens. Zij kregen er veertien en wij acht, waarvan we er ook nog een paar misten. En dat kon in deze wedstrijd nu net niet lijden. Nee, echt hoogstaand was het niet, maar voor het publiek was het attractief, met andere woorden: een echte derby."
Binne Kramer
{gallery}syta/2020/wez22120{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
