BURGUM - Euforische vreugde zaterdagmiddag op het kunstgras van De Parabool. Niet bij de thuisclub, maar bij de gasten uit Oentsjerk, De Wâlden dus, want die werden door een duidelijke, maar toch redelijk zwaar bevochten 24-16 overwinning kampioen van deze eerste klasse. En dat betekende niet allen de felbegeerde titel, maar ook de promotie naar de overgangsklasse. En dat werd uiteraard op passende wijze gevierd, alvast in Groningen, maar natuurlijk ook bij thuiskomst!
Hoe warm het was, maar hoe mooi!
Warm was het zeker op deze laatste zaterdag van mei, hoe bedoelt u, het was héét, de thermometer op het fraaie sportcomplex Paddepoel tikte de 32 graden aan. Eigenlijk veel te warm om te korfballen, maar ja, er stond een heus kampioenschap op het spel en dus werd er gespeeld. De Parabool tegen De Wâlden vermeldde het affiche, de laatste wedstrijd van de reguliere competitie. Voor de Trynwâldsters een beladen ontmoeting, want bij winst was de ploeg van coach Sake Koelma wel degelijk kampioen. De meeste insiders had gegokt op een beslissingswedstrijd tussen De Wâlden en Hoogkerk, maar omdat de ploeg van coach JeHa Mulder onverwacht verloor bij Sparta Zwolle, kreeg De Wâlden een unieke kans zomaar in de schoot geworpen. Met die restrictie, dat er nog wel 'even' van De Parabool gewonnen diende te worden. En niet iedereen was er op voorhand zeker van dat De Wâlden dat varkentje wel even ging wassen. Een scenario Excelsior-Feijenoord drong zich toch wel op en dan zou er alsnog een 'belle' tegen Hoogkerk dreigen. Maar het ging goed, al was pas in het laatste kwartier echt duidelijk dat de titel de Trynwâldsters niet meer kon ontgaan. De Parabool was eigenlijk daarvoor steeds aangehaakt en soms werd het met een gaatje van één of twee treffers toch wel een beetje hachelijk. Gelukkig was er dan altijd Johan: "De Parabool spilet wol aardich, mar wy hawwe Johan", zoals een supporter het treffend uitdrukte. Het was dan ook niet helemaal toevallig dat juist hij op de schouders ging bij zijn medespelers toen de scheidsrechter had afgefloten en de titel binnen was.
feestje
Het was weer voor een feestje en dan het liefst besprenkeld met een heerlijk koud pilsje. 'Toarstich waar', dat was het, eigenlijk niet geëigend voor een inspannende korfbalwedstrijd, maar na afloop klaagde niemand daar over. Er was gewonnen, de titel was een feit en de blik kon alvast op volgend seizoen en dan in de overgangsklasse. Er waren bloemen en mooie woorden van voorzitter Lucas Talsma, spelers vielen elkaar in de ramen, de toeschouwers vormden ongevraagd een passend decor en een dito ambiance daar op het veld van Paddepoel in Groningen.
stomend heet
Het is op deze zaterdag al heel vroeg warm, héél warm zelfs en dat voorspelt niet echt veel goeds voor de middag. Dan ben ik heel vriendelijk, maar tegelijk heel nadrukkelijk, uitgenodigd in Groningen, waar De Wâlden kampioen gaat worden. Kán worden liever gezegd, want er moet eerst nog wel van De Parabool worden gewonnen en de Groninger studenten zijn een onberekenbare factor op een korfbalveld. Bovendien staat er veel wind en dus wordt het schieten lastig, al geldt dat uiteraard voor beide ploegen. Ik ben hier vaker geweest, maar dat is al weer een tijdje geleden, minstens een jaar of tien schat ik. Maar mijn richtingsgevoel laat me niet in de steek en dus ben ik ruim op tijd op sportcomplex Paddepoel, het domein van een aantal studentensportverenigingen. Ook het vermaarde en legendarisch clubhuis van The Knickerbockers, getooid met de fraaie naam 'Appelnockers Flophouse' staat hier. De naam verwijst naar de titel van een al even legendarisch nummer van Cuby and The Blizzards. Daar was ik ook al eens te gast, en echt, ik wist niet wat ik zag. Maar gezellig was het wel, op zeker! Het is altijd even zoeken hier welk hek in de afrastering open is en waar je dus naar binnen kunt. Aan ontvangst door bestuursleden doen ze hier niet, maar De Wâlden-preses Lucas Talsma neemt de honneurs waar, ook wat betreft de koffie. Het is hier nog heter dan ik verwacht had en dus is het zaak om in de schaduw een plekje te zoeken. Dat hebben de supporters die vóór mij gekomen zijn ook gedaan en dus zit er in deze hoek een hele enclave van Trynwâldsters. Dat betekent in elk geval dat er geen gebrek aan sfeer en 'besteklik praat' zal zijn gedurende de wedstrijd. Aan programmaboekjes doen ze hier ook niet en dat is in zoverre lastig, dat ik de doelpuntenmakers van De Parabool geen naam kan geven. Voor De Wâlden heb ik dat probleem uiteraard niet, die ken ik allemaal bij naam. Collega Ties van Valen is er uiteraard ook en ook hij zoekt na een tijdje een plekje in de schaduw.
begin
Dan is het zover en kan scheidsrechter De Vries, hij zal het prima doen, zonder veel ophef en poespas leidt hij dit duel waar toch wel de nodige spanning op staat, de wedstrijd laten beginnen. Die opening is zonder meer voor de gasten uit Oentsjerk en het zijn Sjieuwke van der Veen en Lisette Henstra die het bal openen: 0-2. En als Johan Linthof en Marije Jager er vlotjes 0-4 van maken, lijkt dat de intro voor een ruime en makkelijke overwinning. Met andere woorden: de titel gloort! Maar dat pakt toch wel een beetje anders uit. De Parabool is duidelijk niet van zins zich zomaar weg te laten spelen en na de 1-4 middels een strafworp en de 1-5 van Sjieuwke van der Veen, komt de thuisclub op 3-5. Met andere woorden, de walk over die even dreigde voor de thuisclub is afgewend en dan is ook wel duidelijk dat De Wâlden er voor moet werken, vanzelf gaat het niet deze bloedhete middag in Groningen. "Nee, ik heb er niet echt over ingezeten", zal coach Sake Koelma na afloop met een stalen gezicht verklaren, "maar", voegt hij er meteen aan toe, "een beetje gespannen ben je natuurlijk wel bij zo'n wedstrijd." Slechts één keer, in de tweede helft is dat, als De Parabool op twee punten komt, bemoeit Koelma zich met de leiding van de scheidsrechter. Hij doet dat niet zozeer vanwege zijn ongenoegen heb ik de indruk, maar meer om zijn ploeg op scherp te zetten in een fase waarin die scherpte even wegzakt. Zijn collega Evert Frieswijk was daar een meester in, en: hebben de heren geen gezamenlijke achtergrond? Hoe dan ook, in die eerste helft valt de beslissing nog niet, na de 3-6 van Hessel Kinderman, de 4-7 van Johan Linthof en de 6-8 van Nynke Koster is duidelijk dat De Wâlden weliswaar de bovenliggende partij is, maar dat De Parabool zich niet willoos naar de slachtbank laat leiden.Deze eerste helft eindigt in 9-11, De Wâlden-treffers van Johan Linthof, Nynke Koster en Sjieuwke van der Veen, en daarmee is de wedstrijd nog zeker niet gespeeld.
tweede helft
Het tweede bedrijf begint met een treffer van Hessel Kinderman (9-12), maar de 10-12 van De Parabool maakt duidelijk dat De Wâlden nog lang niet toe is aan het spreekwoordelijke rusten op de lauweren. De Wâlden blijft wel constant aan de leiding, maar De Parabool is nooit ver weg. Johan Linthof zorgt er met een fraai 'Doppelpack' voor dat het gat vier punten wordt (10-14) en als hij even later ook goed is voor de 11-16, lijkt de champagne wel koud te kunnen. Maar nog is De Parabool niet definitief op de knieën gedwongen, want op 14-17 is de kloof nog steeds overbrugbaar. Dat wordt pas echt anders als Johan Linthof, Nynke Koster en Hessel Kinderman de stand naar 14-20 tillen. Dan pas aanvaardt De Parabool de nederlaag en dat betekent dat er nog even driftig gescoord wordt. Marije Jager, Nynke Koster en opnieuw zo'n 'Doppelpack", van Johan Linthof zorgen er tenslotte voor dat de zege ruim is: 24-16. En als de scheidsrechter dan tenslotte keurig reageert op het gezamenlijke aftellen van het Trynwâldster publiek door op één af te fluiten, is het feest bij de aanhang van de gasten. Een georganiseerde chaos met feestende supporters, een voorzitter die moeite heeft om de meute even stil te krijgen om de kampioensploeg toe te spreken, verslaggevers die met de coach willen praten en wat er allemaal nog meer bij zo'n euforisch feestje hoort. Ik heb Sake Koelma al eerder gevraagd zijn hoeveelste kampioenschap dit nu eigenlijk is. "Dat weet ik niet", zegt hij lachend, "maar het zijn er heel wat, dat weet ik wel." Of hij er niet over heeft ingezeten? "Nee, niet echt", aldus Koelma, maar je weet dat zo'n wedstrijd een aparte lading heeft, een extra dimensie ok. Wat dat betreft was het goud waard dat we met 0-4 voor kwamen. Toen was de wedstrijd nog niet gespeeld, maar zo'n sterk begin helpt natuurlijk wel mee, vooral mentaal. Maar je weet dat je pas kampioen bent als het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Echt in de problemen zijn we niet geweest, ook al was het zeker niet onze beste wedstrijd. Eigenlijk hebben we deze titel verdiend door uit te winnen van Hoogkerk, toen wist ik dat de kans groot was dan we kampioen zouden worden. Volgend jaar dus overgangsklasse, dat is een heel ander soort ploegen natuurlijk, maar daar zie ik niet echt tegenop, het is natuurlijk de kers op de taart voor deze ploeg, ze hebben het prima gedaan." Bareld Bos heeft bij de huldiging het beste plekje voor zich gereserveerd: hij zit pontificaal op het nog bijna volle kratje bier. Johan Linthof gaat na afloop op de schouders van zijn ploeggenoten. "Toeval, Johan?" Hij grijnst, hij is geen man van self promoting, maar: "Nou, ik tink dat it net alhiel tafal wie", daarmee doelend op zijn opnieuw indrukwekkende productie over de hele competitie gerekend. "En oan de ein telle se altyd de doelpunten", voegt hij er aan toe, maar ook: "Kuorbal is in tiimsport." Zo is dat. Ik begrijp dat de terugreis naar Tytsjerk voert, de thuishaven van De Wâlden. Daar zal het 'moai grif' nog lang onrustig zijn geweest vermoed ik....
Binne Kramer
{gallery}nieuws/dewalden28mei{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
