BURGUM - Earnewâld herstelde zich maandagmiddag knap voor de wat ongelukkige wedstrijd zaterdag bij Grou. Wat heet herstel: Gerhard Pietersma stuurde zijn schip naar een uitstekende overwinning en gezien dat niet altijd even gemakkelijke omstandigheden was dat extra knap. Die omstandigheden waren niet eenvoudig vanwege de sterk schiftende en sterk afnemende wind, waar nog bij kwam dat de finish in het smalle en in-de-windse Grytmansrek lag.
Earnewâld pakte zege op De VeenhoopEarnewâld pakte zege op De Veenhoop
De tweede zege in dit nog prille SKS-seizoen werd maandag bij De Veenhoop opgeëist door schipper Gerhard Pietersma van Earnewâld. Hij zeilde onder de niet eenvoudige omstandigheden vanwege de sterk schiftende en ook nog eens afzwakkende west-zuid-westen wind een voorbeeldige race, technisch prima en tactisch sterk en het leverde hem en zijn bemanning een knappe overwinning op. Zaterdag op Grou zeilden de Earnewâldsters een tamelijk ongelukkige wedstrijd, maar deze maandag was het raak voor Pietersma en zijn mannen. In het kruisrak sloeg Earnewâld keihard toe en en toen de voorsprong eenmaal een feit was kon Pietersma met uitgekiende slagen zijn definitieve slag slaan. Een beetje geluk moet je daar, zeker in deze omstandigheden wel bij hebben, maar geluk kun je ook ten dele afdwingen en dat deden de Earnewâldsters maandagmiddag.
‘it liket skoan’
Het lijkt deze maandag net zo’n ideale zeilmiddag te worden als zaterdag bij Grou. Er staat een prima kracht 4 Beaufort, de zon schijnt en dus lijkt alles erop dat het weer zo’n zeildag uit het boekje zal gaan worden. Maar dat valt een beetje tegen in die zin, dat al snel duidelijk wordt dat de wind langzaam maar zeker afneemt. Je kunt het zien aan de olieachtige vlakke stukken die tussen de zwarte vegen op het water van de Wijde Ee ontstaan, een onmiskenbaar teken dat het uiteindelijk vrijwel windstil zal worden. Maar als wij op het persschip ons melden bij schipper Harm en de gastvrouwen Ellen en Anne, lijkt alles nog optimaal. Het is al druk op het terras bij Ie Sicht waar op een zolderschuit een speciale tribune is ingericht vanwaar de toeschouwers een fabuleus uitzicht hebben op de Wijde Ee tot helemaal aan Stobbehoek toe. Deze mensen zitten eerste klas en bovendien is de tap vrijwel onder handbereik, dus mooier kan het niet. Wij maken even een ‘rondje langs de velden’, de skûtsjes liggen in kiellinie op startnummer aan de oever van het Grytmansrek en de bemanningen staan bij elkaar te wachten op actie. Maar die laat op zich wachten, het tienminutenschot valt, maar daarna gebeurt er even niets meer. Niemand weet wat er aan de hand is, maar de wedstrijd wordt voor ‘onbepaalde tijd’ uitgesteld. Via diverse kanalen horen wij dat er problemen zouden zijn met de start, iets met een woonarkje of zo, maar echt duidelijk wordt het niet. Voor mij mogen ze wel opschieten, ik zie met lede ogen de wind steeds meer afnemen. Maar dan, het is inmiddels al bijna twintig voor drie, valt dan eindelijk het startschot. Actie aan boord bij de skûtsjes, de zeilen vliegen letterlijk omhoog en langzaam zet de vloot zich, met de wind ruim achter, in beweging. Wij liggen ze op te wachten even voorbij Brêgeham. We varen door naar Stobbehoek, de onderste boei zeg maar, want daar komen ze alle veertien als in een trechter bij elkaar. Even komt de herinnering aan de roemruchte ‘Slach bij Stobbehoek’ van een fiks aantal jaren geleden boven, toen het vreselijk fout ging op deze plek. Nu gaat het allemaal wat rustiger en het ene na het andere skûtsje rondt deze boei, op weg naar het enige kruisrak over de Drachtster Ee. Dat is een lang stuk tegen de wind in en daar zal het deze middag moeten gebeuren. En daar gebeurt het ook, er moet gekozen worden tussen doorzeilen naar de zuidelijke oever of meteen overstag gaan na de boei. In dergelijk situaties moet een schipper een paar zetten, slagen in dit geval, vooruit denken en dat doet de ene beter dan de andere.
schifterig
Wat ook een rol speelt, en eigenlijk is dat hier altijd zo, is het feit dat de wind behoorlijk schifterig is, hij varieert zeg maar tussen zuid-zuid-west en pal west. En dat betekent dat er geanticipeerd moet worden, kies je de goede slag, dan kan je dat geweldig veel voordeel opleveren. Gok je verkeerd, dan kan het je zo een aantal plaatsen kosten. Met andere woorden, het geluk speelt, naast natuurlijk tactisch inzicht en kennis van water en wind, een niet te onderschatten rol. Op kop van het veld ontwaren we al snel Earnewâld, Johannes Meeter met het Huizumer skûtsje en d’ Halve Maen met schipper Klaas Westerdijk aan het helmhout. Maar Sneek en Grou zijn nooit ver weg, naast Heerenveen dat zich netjes handhaaft in de middenmoot. Het is een wedstrijd voor de kenners en de liefhebbers, echt spctaculair is het niet, daarvoor is de wind inmiddels al te ver afgezwakt, maar het blijft een schitterend gezicht. Het tactische steekspel dat hier op de Drachtster Ee wordt opgevoerd is meeslepend. Ik vrees dat een heleboel toeschouwers geen idee hebben waar ze naar zitten of staan te kijken. Niet erg natuurlijk, maar eigenlijk wel jammer, want ze missen een flinke portie hogeschoolzeilen.
beslist
Eigenlijk wordt de wedstrijd al in de tweede ronde beslist, want dan slaat Earnewâld een substantieel gat met de concurrentie door een paar uitgekiende slagen richting Ie Sicht. Ik zit erop te hopen dat de wedstrijdcommissie óf besluit om het Grytmansrek weg te laten als finishplek, óf om de wedstrijd te bekorten. Het Grytmansrek is met deze windrichting pal in de wind en die valt zo nu en dan helemaal weg. Ondoenlijk lijkt mij, maar het comité besluit anders. Nóg een route ten faveure van het talrijke publiek, begrijpelijk, maar niet verstandig, en wel degelijk het Grytmansrek in voor de finish. En dus drijft Earnewâld, want dat is het geworden, drijven in plaats van zeilen, in zijn eentje de nauwe finishlane op. Dat gaat prima, maar heel, héél langzaam. Maar het wordt anders als na een hele tijd, de voorsprong bedraagt zo ongeveer een kwartier(!), de rest van het veld het Grytmansrek opdrijft. Met z’n dertienen laveren op zulk nauw water is eigenlijk niet te doen, het is vragen om ongelukken. Dat die niet gebeuren is te danken aan enerzijds het feit dat er met deze wind weinig kan gebeuren en anderzijds met de instelling van de schippers. Er wordt ruimte gegeven waar dat niet reglementair voorgeschreven is, er worden kleine duwtjes naar voren uitgedeeld en er wordt door de vingers gekeken dat sommige concurrenten met een vaarboom de kop van het skûtsje weer in de juiste richting duwen. Maar met zeilen heeft dit helemaal niets meer te maken, en met wedstrijdzeilen al helemaal niet.
staartje
Earnewâld wint met een straatlengte voorsprong en Sneek wordt, besluiten wij aan boord van het persschip, wordt tweede en daarna zijn wij het overzicht kwijt. De hele finish duurt al met al bijna drie kwartier, het loopt al tegen half zes eer alle veertien skûtsjes zijn afgeschoten. Feest bij de Earnewâldsters, maar de domper komt later op de avond: de wedstrijd is op grond van een protest van de Zuidwesthoek, Langweer, Woudsend en Heerenveen ongeldig verklaard. Het protest ging tegen de finishprocedure en daar is wat voor te zeggen. Maar: sneu voor Earnewâld, voor Sneek, voor Huizum en voor d’ Halve Maen. Voor Joure ligt het anders, die hebben er zelf voor gekozen om bij hun niet toegestane zeilvoering te blijven en dus rest de SKS niets anders dan schipper Dirk Jan Reijenga en zijn mannen uit te sluiten voor de hele wedstrijdreeks. Een onverkwikkelijke zaak, eigenlijk moet zoiets niet kunnen, het doet afbreuk aan dit traditionele evenement en eigenlijk is niemand erbij gebaat, zeker de toeschouwers niet en daar doen ze het toch eigenlijk allemaal voor. Het laatste woord is nog niet gesproken over deze affaire, dat moge duidelijk zijn.
Binne Kramer
{gallery}sport/skutsjesilen{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
