BURGUM - Afgaande op het plezier dat ervan af spatte vrijdagmiddag, zit het er dik in dat de kinderen die daar zich daar uitleefden op allerlei speeltoestellen geen 'computerkinderen' worden. Je hoefde alleen maar naar de vliegende start te kijken om zien dat het een verhaal van 'mei nocht en wille' en 'mei fleur en faasje' was. Het gebeurde allemaal ter opluistering van de officiële opening van de BSO sportinstuif op het sportcomplex Koningsland in Burgum.
Voetballen, dansen en een zeepbaan
Wat wil je als kind nog meer op een prachtige vrijdagmiddag in een periode die vraagt om een onderbreking van de wel erg lang durende weken vlak voor de zomervakantie. Kinderopvang Burgum had op het Koningsland in Burgum gezorgd voor die onderbreking door een heus circuit op te bouwen waarop de deelnemers hun energie kwijt konden.
'ze kunnen niet wachten'
Kanaal 30 is middels een persbericht uitgenodigd om te komen kijken bij de officiële opening van de BSO sportinstuif op het Koningsland in Burgum. Het Koningsland, dat betekent in feite het sportcomplex waar de beide voetbalclubs Bergum en BCV hun domicilie hebben. En dus meld ik mij tegen half drie bij een aantal dames in groene t-shirts die kennelijk de leiding hebben deze middag. Ik krijg uitleg over wat er gaat gebeuren en hoe het format er uit ziet. Voor alle zekerheid vraag ik of ik foto's mag maken, tegenwoordig moet dat, waarom weet eigenlijk niemand precies. Die toestemming krijg ik na enig overleg en dus stel ik mij strategisch op op het terras van de BCV kantine. Daar zal de openingshandeling plaats vinden en eigenlijk verwacht ik de burgemeester, of op z'n minst een van zijn stand ins, in casu een van de wethouders. Maar ze blijken alle vier verhinderd op deze vrijdagmiddag. Toch wel een beetje sneu voor de organisatie als je mij vraagt. De kinderen hebben er geen boodschap aan, die willen maar één ding: beginnen, ze kunnen nauwelijks wachten! Ze stellen in zich op in de deur van de kantine die symbolisch is afgesloten met een oranje lint. Als er is afgeteld stormt de hele meute naar buiten, ze willen allemaal als eerste de stormbaan op. Dat is een gigantisch bouwwerk van lucht, een opblaasbare baan van naar schatting een meter of veertig, vijftig. Ik zit te bedenken dat wij vroeger graag zo'n lekkere zachte en mee verende stormbaan hadden gehad, die van ons in militaire dienst was van ruwhouten palen en beton. Ik wil eigenlijk bij de uitgang van de baan kijken wie er het eerst is, want daar gaat het natuurlijk om, maar dat red ik bij lange na niet. Als een streep denderen de eersten over, door en onderdoor de hindernissen en als ik er eindelijk ben, zijn de eersten al weer op de terugweg. De kleinere kinderen, dit is wat in onderwijskringen een 'heterogene groep' heet, alle leeftijden dus, hebben wat langer werk en een paar van hen krijg ik dus wel op de foto. Een van de jongere begeleidsters waagt zich onverschrokken op de stormbaan en van haar had ik niet anders verwacht, zij is voor geen kleintje vervaard. De kinderen vinden het prachtig, ik kan mij nog wel herinneren dat ik ook altijd meedeed met de seizoensafsluitende apenkooi op school. En uiteraard waren de juf en ik altijd de meest 'populaire' doelwitten. Ik had de klamme handen vol aan het ontwijken van die jongens en meiden uit groep acht, die waren razendsnel en ze hadden een conditie waar ik wel eens jaloers op was. Gelukkig mag ik mij nu beperken tot het maken van foto's. Ik wandel het hele circuit bijlangs om foto's te maken, van het springkussen naar de zeepbaan en ondertussen kijk ik even bij de zelfbedieningskabouter die gekoeld water uitspuwt als je op een knopje drukt. Met dit weer zou je jezelf zo'n puntmuts wensen in je eigen achtertuin. Of er dan water uit zou moeten komen, is nog wel even een dingetje...
dansen
Even verderop is een groepje meisjes onder leiding van een danslerares aan het dansen op muziek die uit een telefoontje komt. Dat apparaat is aangesloten op een speakersetje en er komt een behoorlijke 'bak herrie' uit, zo heet dat tegenwoordig. De meiden zwaaien en zwieren, schudden met de heupen en draaien als volleerde danseressen op hun tenen. Er is ook één jongen bij en hij doet het prima. De meesten van zijn gendergenoten krijgen onder tussen les in, ja wat dacht u, voetballen natuurlijk. Het kunstgras ligt er, de goal staat er, dus wat houdt ze tegen. Ik ga nog even kijken bij de zeepbaan, die is zo langzamerhand spekglad geworden en dat is in feite de bedoeling. De groene zeep, ik wist niet dat die überhaupt nog bestond, doet zijn werk naar behoren, de kinderen kunnen nauwelijks overeind blijven. Tijd voor fraaie en extra lange buikschuivers en natuurlijk wrijven in de ogen als ze niet op tijd diezelfde ogen hebben dichtgedaan om te voorkomen dat er zeep in terecht komt. Even goed spoelen en vooral niet te hard wrijven wordt vanaf de kant aangeraden als remedie.
catering
Uiteraard is er catering aanwezig, in dit geval in de vorm van drinken, plakjes heerlijk zachte cake en stukjes fruit, kleine snoeptomaatjes en wat dies meer zij. Het vind allemaal gretig aftrek, rennen en vliegen maakt hongerig en met dit weer vooral dorstig. Al met al 'fermeitjse de bern harren ta de teannen út', dat moge duidelijk zijn. Het zal ook duidelijk zijn: aan deze kinderen hebben de ouders deze avond geen kind!
Binne Kramer
{gallery}Syta/bso17718{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
