GROU - Zelden zal de opening van een kampioensserie van de SKS zo spectaculair begonnen zijn als editie 2019. En dat was niet alleen te danken aan de tomeloze inzet van die veertien schippers en hun bemanningen, maar zeker ook aan de welhaast ideale omstandigheden. Het was warm, heet zelfs, maar de stijve bries uit het oosten maakte het alleszins draaglijk en hij zorgde ervoor dat er volop strijd kon worden geleverd. Lemmer won soeverein, maar toch wel lichtelijk verrassend.
Lemmer wint van kop af
Niet zo gek veel van al die duizenden deskundigen langs de kant en op het water van de Pikmar en de Wide Ie, zullen Lemmer getipt hebben als glorieuze winnaar van de ouverture van het SKS-seizoen editie 2019. Maar het was wel degelijk schipper Albert Visser die zijn schip als eerste over de finishlijn stuurde bij het starteiland in de Pikmar. En daarmee onderstreepten de Lemsters hun ambitie om dit jaar volop 'yn de foarein' mee te varen. Goed, Parijs, Sneek in dit geval, is nog ver, maar de eerste klap is een daalder waard, zegt een oud spreekwoord. Het werd een wedstrijd die het aanzien meer dan waard was, zeker vanwege de uitstekende omstandigheden. Die omstandigheden, er stond een dikke vier Beaufort uit het oosten, maakten tevens dat ook het publiek, het was weer ouderwets druk langs de boorden van de Wide Ie en de Pikmar, volop aan zijn trekken kwam. De niet zo deskundigen kregen prachtige 'plaatjes' voorgeschoteld van skūtsjes die met het 'brūs foar de kop en it wetter yn de warring' over het water stoven en de wat minder 'vreemden in Jeruzalem' konden zich laven aan een wedstrijd die op het scherp van de snede werd uitgevochten. Een beetje jammer, met name voor die echte liefhebbers, was, dat de route slechts één lang kruisrak bevatte en dat de altijd spectaculaire doorvaart tegenwinds van de nauwe Tynje geschrapt was ten faveure van de nieuwe doorvaart van de Pikmar naar de bovenkant van de Wide Ie. Maar dat kruisrak naar Heechhiem mocht er zijn en daar werd in feite de volgorde bepaald. Al met al een prachtige ouverture die naar meer smaakt.
heet
We zitten midden in een onvervalste hittegolf, maar die hitte wordt deze zaterdag behoorlijk getemperd door de stijve bries uit het oosten die qua kracht af en toe de vijf aantikt. Wij, Geert Wāldnet en ik, melden ons tegen één uur bij hotel Oostergo in Grou, waar het ook deze keer niet meevalt om een parkeerplaats voor de auto te vinden. Maar Geart is een meester in het omzeilen, fysiek en verbaal, van allerlei 'stroffelstiennen en tūkelteammen' en dus hoeven we niet echt ver te lopen. Bij Oostergo heeft zich al een substantieel deel van de provinciale pers verzameld, wachtend op de 'persboot', twee in dit geval, één voor de fotografen en één voor wat dan heet de schrijvende pers. Voor mij altijd een dilemma, want ik doe beide, nooit anders gedaan trouwens, inmiddels al dik veertig jaar. Maar de verdeling over de beide rubberboten verloopt zeg maar organisch, met andere woorden, dat lossen we zelf wel op. En dan is het zover, we kunnen 'los', en op ons verzoek vaart onze schipper ons naar de staart van de vloot die bij 'Halbertsma' ligt afgemeerd. We wuiven naar kennissen aan boord en we wensen iedereen veel succes. 'Se ha der sin oan', dat kun je zien, dat kun je horen, maar de uitbundigheid is merendeels gespeeld, ze zijn wel degelijk gespannen, zenuwachtig soms. Want ja, zo'n eerste wedstrijd is altijd een heel 'ochheden'. Er zijn verwachtingen gewekt, ze gaan volgens de media allemaal voor het 'linkerrijtje', zeg maar de eerste zes of zeven en eigenlijk heeft niemand laten weten blij te zullen zijn met alles beter dan de rode lantaarn. Langzaam trekt de sleepboot de hele armada op gang, maar we zijn nog maar een kleine honderd meter bezig, of de optocht stokt: sleepkabel gebroken. En dat betekent dat de reserve sleepboot in actie moet komen om de staart van het peloton op sleeptouw te nemen: 'Sache erledigt'. Het is altijd een prachtig gezicht, die hele lange sleep richting Pikmar te zien varen onder het strenge, doch welwillende toezicht van de majestueuze Sint Piter. En met als uitwuif-entourage het talrijke publiek dat op deze warme dag is komen kijken. Het duurt even voor we de Pikmar over zijn, op weg naar de Wide Ie, waar de start zal plaats vinden. Een vliegende start en in dit geval is dat letterlijk zowel als figuurlijk. Er wordt op tijd gestart en dat betekent dat iedereen zijn best doet om zeg maar op pole position te zijn als het schot, het is letterlijk een geweerschot, valt. Een ogenschijnlijke chaos, die veertien grote vrachtschepen onder vol tuig waar ze niet alleen de klamme handen vol hebben aan de stijve bries uit het oosten, maar die ook nog eens rekening moeten houden met dertien anderen die precies hetzelfde willen. Vaak is zo'n eerste start vals, dat wil zeggen dat er schepen te vroeg zijn en dan moeten ze terug, of, als de valse start algemeen is, wordt er opnieuw gestart. Maar deze keer gaat alles goed, ook al is het af en toe kantje boord. De meeste schippers kiezen voor de bakboordstart, maar enkele durfals hebben een risicovolle, maar meer rendement opleverende variant bedacht: een lange stuurboordslag op de startlijn, om, als het schot valt, overstag te gaan en alsnog over bakboord de eerste slag te maken in het lange kruisrak naar Heechhiem. Drachten en De Zuidwesthoek lijken spekkoper te zijn in hun nobele streven om als eerste hun slag te kunnen maken naar de noordoever van de Wide Ie. Maar als de kaarten geschud zijn, is het Lemmer met schipper Albert Visser die de koppositie inneemt. Wij hebben intussen een deel van onze bemanning gedropt op het 'moederschip' van Douwe Visser en met een stuk minder gewicht aan boord is onze rubberboot een stuk beter hanteerbaar. We kunnen naar hartenlust foto's maken, zeker met deze windkracht is dat in feite een fluitje van een cent, mits je maar op de juiste plek ligt. En daarvoor hebben we twee uiterst kundige schippers aan boord. Dat gaat dus prima zo. We liggen inmiddels bij de hoge boei, zeg maar aan het einde van het kruisrak en daar is goed te zien hoe de schifting heeft plaatsgenomen. "Ik leau noait", zegt onze schipper, "dat wy der sūnder reade flaggen foarwei komme hjoed". Waarmee hij maar wil zeggen is dat er waarschijnlijk de nodige protesten zullen vallen. En hij krijgt gelijk en meteen al in de eerste ronde worden er diverse rode vlaggen in het want geknoopt, protesten die later op de avond zullen worden beoordeeld door de jury. Geen sinecure, want het zijn soms knap ingewikkelde situaties die moeten worden beoordeeld. Vlak voor ons bij die bovenste boei komen Akkrum met schipper Pieter Meeter en Earnewāld met schipper Gerhard Pietersma op een wel heel bijzondere manier met elkaar in aanvaring. De schepen raken elkaar niet, maar de tuigen, in dit geval de bovenkant van de masten, raken elkaar. En daarbij breekt de gaffel van Akkrum in tweeėn. Einde wedstrijd voor Pieter Meeter, Earnewāld zeilt door, maar zal later veertien strafpunten oplopen wegens een verloren protest. Geen seizoensopening waar je als schipper en bemanning op zit te wachten.
Lemmer
Er zullen niet al te veel toeschouwers hun geld op Lemmer hebben gezet, maar schipper Albert Visser heeft de vaart er goed in en hij heeft inmiddels een behoorlijk gat geslagen met runner up Grou. Maar de frequentie waarmee op het achterdek van Lemmer achterom wordt gekeken geeft aan dat men er daar niet gerust op is. Iedereen weet immers dat Grou een 'minne maat' is om in je kielzog te hebben. De Grousters varen een thuiswedstrijd en dat betekent dat dit hun trainingswateren zijn, met andere woorden: ze kennen het hier als hun broekzak. Grou doet verwoede pogingen om het gat met Lemmer te dichten en af en toe wordt de afstand inderdaad kleiner, maar dicht krijgt Douwe Visser het gat niet, daarvoor is de route eigenlijk te simpel en kent hij te weinig kruisrakken. Er zijn te weinig plekken waar je als runner up tactische trucs uit kunt halen. En dus blijft de volorde gehandhaafd: Lemmer wint afgetekend en fraai, Grou wordt tweede en Earnewāld voorlopig derde. Voorlopig want het protest tegen Gerhard Pietersma moet nog worden behandeld. En als 's avonds blijkt dat Earnewāld 'schuldig wordt bevonden' vinden de mannen van Gerhard Pietersma zich terug op een laatste plaats, gedeeld weliswaar met Woudsend en Drachten, maar dat is een schrale troost natuurlijk. Niettemin kan de conclusie luiden dat dit een schitterende seizoensopening is, een wedstrijd met alles erop en eraan en begunstigd door welhaast ideale omstandigheden. Maandag wordt er gevaren bij de Veenhoop en dinsdag is Earnewāld aan de beurt, waar de organisatie nu al hoopt op beter weer: vorig jaar was het bloedheet en 'kroandūkende blak'. Met andere woorden: windkracht nul. En dus werd de wedstrijd afgelast en dat is voor de organisatie een regelrecht doemscenario. Zoveel werk voor niets, zonde! Maar het lijkt er nu, zondagmiddag, op dat het dinsdag beter zal zijn. Deze eerste dag was in feite een van de allermooisten van de laatste jaren: zonovergoten en met een dikke bries uit het oosten.'Mear fan sokken'.
Binne Kramer
{gallery}Syta/grou28719{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
