SUMAR. Het zal duidelijk zijn, deze coronacrisis zet onze hele samenleving op z'n kop in een mate die we in vredestijd nog niet vaak hebben meegemaakt, eigenlijk nog nooit. Toch zal ook deze crisis op een gegeven moment worden bezworen, vroeg of laat. En dan rijst de klassieke vraag 'hoe nu verder'? Back to normal zou je zeggen, maar kan dat wel en vooral willen we dat wel met z'n allen. Vooral die laatste toevoeging intrigeert: met z'n allen, wie zijn dat dan en krijg je al die neuzen wel de zelfde kant op.
Gezondheid versus economie
Het is alsof Vrouwe Fortuna, u weet wel, die dame met die weegschaal en die blinddoek, de beide belangen tegen elkaar afweegt en wij er met z'n allen naar staan te kijken. Nu, op dit moment slaat haar weegschaal duidelijk naar de kant van de gezondheid uit. Dat is nu het allerbelangrijkste, en terecht. Maar hoe lang blijft dat zo, als straks de maatregelen versoepeld worden, wat gaat er dan gebeuren, wordt de economie dan weer belangrijker, zoals het eigenlijk de laatste decennia altijd is geweest. Je mag het niet hopen, maar tegelijkertijd moeten we het ergste vrezen. De Romeinen hadden een passende spreuk voor een dergelijke situatie: 'si vis pacem, para bellum', met andere woorden: als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog'. Zo'n oorlog zijn we nu aan het voeren, maar dan tegen een onzichtbare vijand, een virus. Die strijd gaan we winnen, maar de vraag is wanneer en ten koste van wat. Maar de nasleep van deze hele pandemie kon wel eens erg lang gaan duren en hij zal diepgaande wonden slaan in onze gemeenschap. Met name ons sociale stelsel krijgt er ongenadig van langs vrees ik.
sport
Ik ben sportverslaggever en ook sportliefhebber, sommigen spreken zelfs over mij als een sportfreak. Het zij zo, maar ik bedoel ermee te zeggen dat mijn focus al eigenlijk mijn hele leven leven op sport ligt, niet dat ik zo'n geweldige sporter ben, integendeel, maar ik ben wel een liefhebber. Vroeger was ik een sporter, nu een kijker, een 'watcher' heet dat tegenwoordig. Wat dat betreft zijn het voor mij zware tijden, want juist in deze voorjaarsmaanden wordt, werd moet ik helaas zeggen, er volop gesport, in competitieverband, maar ook in een heleboel andere sporten. Het waren altijd de weken en maanden van de beslissingen, van de kampioenswedstrijden, al waren de degradatieduels vaak minstens zo spannend en dramatisch. En met dat alles in het vooruitzicht en daarbij ook dingen als het skûtsjsjesilen, het Concours Hippique van Burgum, de wielerrondes in de buurt, al zijn dat er nog maar een paar helaas, wordt het nu wel akelig stil op sportgebied. Akelig ja, want het hele sportgebeuren is veel meer dan die wedstrijden op zich, sport vervult een belangrijke rol in het leven van heel veel sportliefhebbers en ook in dat van mij. Ik besef dat het in het grote geheel maar van ondergeschikt belang is, maar voor die hele grote grote groep sporters en liefhebbers ligt dat anders. Sport vervult in onze mienskip een rol als bindmiddel, als sociaal cement. Zaterdagmiddag gaan honderden naar het voetballen, naar het korfballen, of naar welke sport dan ook. Maar ze gaan niet alleen maar kijken, ze zoeken elkaar ook op, het is een sociaal gebeuren. Ik wed dat er veel van die toeschouwers na afloop van de wedstrijd niets eens weten hoe het afgelopen is. Dat is geen desinteresse, maar ze hebben het langs de lijn gewoon veel te druk met de verhalen van de mensen die om hen heen staan. Dat noem ik in mijn verhalen met enige regelmaat het 'omsittend laach'.
Ik heb zelf ook zo'n vast ritme van met name zaterdag. 's Morgens kijk ik naar het weer, zoek in het programma naar een geschikte lokatie en vervoeg mij daarna op een sportveld, meestal om een jeugdwedstrijd te gaan bekijken. Leuk? Ja, hartstikke leuk: de sfeer, de ambiance, de gesprekken met de 'ôders langs de lèn' om met Harry Jekkers te spreken, en natuurlijk het voetbal of het korfbal, of wat dan ook. Er gebeurt altijd genoeg om over te schrijven, in vrijwel elke jeugdwedstrijd zie ik jonge talenten rondlopen, jongens en meisjes 'mei in fin mear as in bears', en soms zelfs spelers 'hors categorie'. Voor een liefhebber als ik is dat smullen en genieten. En soms slaag ik erin twee wedstrijden voor de lunch te bekijken. En dan 's middags naar een wedstrijd van de eerste teams, als het een beetje kan zoek ik dan naar derby's of wedstrijden waarbij wat op het spel staat. En in de winterperiode komen daar dan nog de zaalkorfbalwedstrijden bij. Jammer is wel dat we in deze gemeente nog maar twee korfbalclubs hebben. Soms kan ik ook nog op zondagmiddag naar een wedstrijd, maar ook die spoeling is dun. Maar wie had nu kunnen voorspellen dat die dunne spoeling helemaal zou opdrogen in het voorjaar van 2020. En dan de prangende vraag: wanneer staan we weer eens met z'n allen bij een wedstrijd langs de lijn en: krijgen we deze zomer de skûtsjes nog wel te zien, in Grou, in Earnewâld, op de Veenhoop en de hele rest. Dat wordt afwachten, maar als het antwoord 'nee' is, wordt het 'long hot summer', een lange hete zomer. Een saaie zomer ook vrees. dan missen wij sportliefhebbers een groot aantal wedstrijden en evenementen.
Ik heb voor de bijbehorende foto's even 'in slach troch myn digitale argyf' gemaakt en een aantal leuke exemplaren uitgezocht, van zoveel mogelijk verschillende sporten. Ik wens u naast uiteraard gezondheid, toch veel kijkplezier!
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/benijd{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
