BURGUM - Als u precies wilt weten wat fierljeppen inhoudt qua intensiteit en moeilijkheidsgraad, ga dan eens kijken bij een wedstrijd in de jeugdcategorie. Zaterdagochtend was er daar een van op het fraaie schansencomplex in Burgum, waar jongens en meisjes in de leeftijdsgroep van 10-12 jaar lieten zien aan het 'omsittend laach' wat ze al in hun mars hebben. En dat is bij sommigen verrassend veel, er waren sprongen te zien die verbazingwekkend goed waren, zowel technisch als qua afstand.
Fierljeppen is een moeilijke sport, hij vereist niet alleen loopvermogen, maar ook spierkracht en vooral coördinatievermogen. En als je dan ziet hoe jonge kinderen omgaan met al die 'stroffelstiennen en tûkelteammen' die op hun weg naar de status van topklasser op hen afkomen, dan wekt het verbazing dat ze bereid zijn die lange en lastige weg op te gaan. Want fierljeppen vereist ook moed en durf naast al die fysieke vermogens. Bovendien zijn er nogal risico's aan verbonden, een nat pak is een van die risico's.
Jeugdjournaal bij fierljeppen in Burgum
Als Djurre, type Fryske jonge, blond haar, blauwe ogen, ooit een carrière zoekt, moet hij eens denken aan presentator bij de televisie. Waarom? Nou, omdat hij daar zo te zien en te horen talent voor heeft. Dat bleek zaterdagmorgen in Burgum bij de fierljepwedstrijd voor de jeugd. Daar was het Jeugdjournaal op visite en ze hadden, ik weet niet hoe dat in z'n werk is gegaan, Djurre uitgekozen om 'het verhaal te vertellen'. Hij werd geïnterviewd door een juffrouw van het Jeugdjournaal en daarna de hele wedstrijd gevolgd, dus ook zijn eigen prestaties werden belicht. Djurre bleek voor een jongen van zijn leeftijd een vlotte en vooral soepele prater, in het Nederlands uiteraard en eigenlijk was dat jammer, omdat fierljeppen nu eenmaal een typisch Fryske sport is. Maar dit was een prima compromis, hij deed het uitstekend, zonder zenuwen zo te zien, zonder veel haperingen, eigenlijk als had hij nooit anders gedaan. Klasse Djurre, dat meist wolris wer dwaan! Wat nou, stugge Friezen! Het moet voor de cameraploeg van het Jeugdjournaal een heerlijke ochtend zijn geweest, ze kregen alle ruimte, konden gaan en staan waar ze wilden en ze kregen alle medewerking. En ze hadden dus Djurre als kers op de appelmoes. Plus dan nog eens het feit dat fierljeppen een tv-genieke sport is, goed in beeld te brengen dus en een sport waar vreugde over een geslaagde sprong en teleurstelling, als een poging met een vervaarlijke plons in het water eindigt, vlak bij elkaar liggen.
talent
Over die mislukte sprongen gesproken, het aantal 'natsprongen' zoals dat in fierljepjargon heet, valt eigenlijk best wel mee, gezien het feit dat dit kinderen zijn die het nog moeten doen zonder rugzakken vol ervaring, zoals bij de junioren en de senioren. Dan is het natuurlijk geweldig als je een man als trainer-coach hebt die zijn ervaring niet eens meer in een hele batterij rugzakken kan bergen, die thuis een prijzenkast moet hebben van het formaat 'wandvullend', die eigenlijk alles heeft gewonnen wat er in fierljepland te winnen is. Met andere woorden: Bart Helmholt. Voeg daarbij dat hij van nature uitstekend met kinderen kan omgaan en je hebt een ideale figuur om kinderen de beginselen van de edele fierljepsport bij te brengen. Maar die ook, als de nood aan de man komt, handelend, reddend zou je kunnen zeggen, optreedt. Een voorbeeld daarvan was de situatie die zich halverwege de wedstrijd voordeed. Een van de pupillen van Bart Helmholt schatte zijn snelheid niet helemaal goed in bij de insprong, het cruciale, maar ook het meest heikele punt van een fierljepsprong. Je moet genoeg snelheid hebben om over het 'deade punt' heen te komen, opdat de pols rechtdoor gaat en niet terugvalt. Als dat laatste gebeurt moet de springer meteen loslaten om te voorkomen dat hij ruggelings terugvalt op de 'barte'. En dat dreigde dus inderdaad te gebeuren. Hij viel terug en er ging een kreet van ontzetting door het publiek, dat zag wat er dreigde te gebeuren. Toen kon je zien dat iemand als Bart gewend is te reageren, handelend op te treden, zonder eerst na te hoeven denken. Je zag (en ziet op de foto) de ontzetting in zijn ogen, maar in plaats van terug te deinzen, deed hij een paar razendsnelle stappen naar voren, waardoor de jonge springer in zijn uitgestrekte armen viel in plaats van keihard op het hardhout van de springschans. De zucht van verlichting van het 'omsittend laach' moet van verre te horen zijn geweest. Dat was voor iedereen even 'tief durchadmen', zoals onze oosterburen plegen te zeggen.
Spannend
Ondertussen maken de jongens en meisjes er een lekker spannende wedstrijd van. Er wordt over het algemeen prima gesprongen, maar zo nu en dan klatert het applaus wat luider als er een deelnemer plotseling zomaar een meter verder springt dan zijn of haar concurrenten. Een jaar in leeftijd kan zulke verschillen maken, dat wordt wel duidelijk. Het is een feestje om te kijken naar deze jonge atleten en ik verbaas mij elke keer weer over de technische vaardigheid van deze jeugdige ljeppers, er zijn er bij die over de tien meter springen. Ik vraag mij dan af of ik zit te kijken naar een toekomstige Friese topper, wie weet een kampioen. En staat zo iemand over pak weg een jaar of tien met de Sulveren Pols op het ereschavot in Winsum bij het FK of misschien wel hier in Burgum als er weer eens een NK wordt gehouden achter het gemeentehuis? Voorlopig hebben ze nog een lange weg te gaan, een weg die niet altijd keurig is geplaveid, maar die soms ook 'tûkelteammen en stroffelstiennen' bevat. Wat er hier op deze schitterende ochtend in juli opvalt, is de sfeer die hier heerst, het gaat er, ondanks het feit dat dit een officiële wedstrijd is, heel relaxed aan toe. Van enige animositeit is geen sprake en de deelnemers moedigen elkaar aan, ook al zijn ze concurrenten. Het doet mij denken aan die andere sport, niet toevallig ook een met een polsstok, namelijk polsstokhoogspringen, dat lijkt ook altijd zo'n hechte groep, uit welk buitenland de deelnemers ook komen. Voor fotografen is dit 'gefundenes Fressen', je kunt van alle kanten foto's maken, van de zijkant is mooi, maar ook recht van voren doet het altijd goed. Bovendien zijn jeugdwedstrijden merendeels op een ochtend, als er heerlijk veel licht is. Hoe anders is dat bij eerste klasse wedstrijden die veelal op een avond worden gehouden. Dat wordt het, vooral later in het seizoen, al heel vroeg donker, althans de hoeveelheid licht wordt met de minuut minder en van licht moet een fotograaf het nu eenmaal hebben. Maar op deze fraaie en vrijwel onbewolkte morgen kunnen we ons uitleven. Dat wordt weer een lange zoektocht naar de mooiste onder de vele foto's. Onder dit verhaal treft u mijn keuze aan.
Binne Kramer
{gallery}Hilda/2020/jeugdfierljeppen{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
