BURGUM - Het warm, bloedheet in feite en de wind liet de schippers van de SKS bij De Veenhoop op een gruwelijke manier in de steek. En dat leverde een klassieke drijfpartij op zoals het hier bij de Headammen wel vaker voorkomt als je de annalen erbij pakt. En dus een wedstrijd die die naam eigenlijk niet verdiende, het was een kwestie van 'lok wat jouste', oftewel: de gelukkigste won. Daar had de winnaar, Earnewāld, uiteraard geen enkele boodschap aan.
Earnewāld op kop van het klassement
Na de knappe tweede plaats van zaterdag bij Grou, timmerde Gerhard Pietersma van Earnewāld maandagmiddag opnieuw aan de weg, hij en zijn mannen wonnen in een zenuwslopende wedstrijd. Die zenuwen werden nu eens niet gesloopt door een overmaat aan wind, door een klassieke 'brūs-foar-de-kop, wetter-yn-'e-warring-wedstrijd'. Nee deze keer werden die zenuwen op de proef gesteld door een bijna volledig gebrek aan wind. De weerlieden hadden er al voor gewaarschuwd, bij de Veenhoop kon het wel eens een echte onvervalste drijfpartij worden, iets waar de meeste skūtsjesilers een 'grouwelige' hekel aan hebben. Dan zit er geen beweging in de immense schepen, dan zijn het trage, logge mastodonten die 'net foarśt te brānen binne'. En dat soort wedstrijden wordt meestal beslist door een factor die weinig te maken heeft met techniek en tactiek. Het gaat dan om pure mazzel: krijg ik dat extra vlaagje of is mijn buurman de gelukkige. Zeilen onder regie van Vrouwe Fortuna zeg maar. Deze keer leek het erop dat Johannes Meeter die gebenedijde schipper zou worden, hij pakte meteen na de start een vlaagje op dat hem begeleidde naar een forse voorsprong die bijna tot aan de finish in stand bleef. Bijna, want daar, in de buurt van de eindstreep bij Stobbehoek, werd hij alsnog in de kraag gegrepen door een paar achtervolgers, waarvan Earnewāld als eerste over de streep dreef. Dat was trouwens net zo goed een dubbeltje op z'n kant want het was Sneek dat 'out of the blue' en met een licht snorretje voor de boeg vrijwel iedereen nog verraste op de meet. Bij Earnewāld aan boord keken ze al ongerust achterom, zo van 'it sil dochs net'. Maar het ging net goed, de finish had geen tien meter verderop moeten liggen. Nou, zo'n wedstrijd was het maandag op de Drachtster Ie bij de Veenhoop. Saillant detail: als laatste dreef uiteindelijk het Drachtster skūtsje over de finish, welgeteld 57 minuten nadat Earnewāld als winnaar was afgeschoten!
warm
Als wij naar De Veenhoop rijden, eigenlijk dus naar de Headammen, want we blijven aan de noordzijde, de Veenhoop is aan de overkant van it Grytmansrek, is het al duidelijk dat dit afzien wordt, zelfs voor ons, stilzitters aan boord van de persboot. Laat staan dat je wat moet doen met zo'n hitte. Het is dan al meer dan 30 graden en zon schijnt onbarmhartig op alle toeschouwers neer die alvast een plekje hebben gezocht op een van de geļmproviseerde tribunes, een paar enorme zolderschuiten aan de steiger bij Ie Sicht. Sommigen zijn zo verstandig geweest een paraplu, vervang plu door sol en je bent het heertje, mee te nemen. Het enige dat koelte uitstraalt is het bier dat met bladen vol rond gaat. Maar die hitte is nog niet het grootste struikelblok deze middag, dat is met afstand het gebrek aan wind. Slechts af en toe rimpelt een vlaagje het water van de Drachtster Ie. En aan de vlaggen en wimpels is te zien dat dat beetje wind dat er is ook nog eens uit alle mogelijke richtingen komt. En dus kunnen we het scenario voor deze tweede SKS wedstrijd wel zo ongeveer uittekenen. 'it wurdt in driuwerij'.
start
Er wordt traditioneel vanaf de wal, de zuidelijke oever van het Grytmansrek, gestart op nummer. Maar als het startschot valt is er zo weinig wind dat de schepen nauwelijks in beweging zijn te krijgen. De enige die vrijwel meteen een privévlaagje oppikt is Huizum. De rest heeft de handen vol, al is dat een contradictio in terminis bij deze omstandigheden, aan het zoeken naar die zefiertjes en ook het uit de weg schreeuwen van de concurrentie. Maar dat levert weinig terreinwinst op, die concurrenten kampen met de zelfde problemen uiteraard. En dus drijven, zeilen kun je het niet noemen, we met z'n allen richting Brźgeham en Stobbehoek, legendarische namen in het skūtsjesilen. Maar vandaag zullen ze niet met rode maar met zwarte letters worden bijgeschreven in de annalen. Het duurt meer dan drie kwartier, collega Jelle Raap heeft dat even precies getimed, eer de eersten de onderste ton bij Stobbehoek kunnen ronden. De eerste die dat met veel moeite voor elkaar krijgt, is Johannes Meeter van Huizum. Dan al gaan er stemmen op om deze 'wrakselpartij' maar af te blazen. "Dit hat neat mei silen te meitsjen, lit stean mei in wedstriid", klinkt het bij ons aan boord. En dan ontvouwt zich de klassieke spagaat, het gebruikelijke dilemma in dit soort situaties. De kopgroep wil doorvaren, ja, vind je het gek. Maar de achterblijvers voelen, en dat is ook logisch, alles voor afblazen. En dus staat de commissie straks voor een moeilijk beslissing: moet deze uitslag wel meetellen of wordt de wedstrijd, net zoals vorig jaar hier opmerkelijk genoeg, in z'n geheel geschrapt. Uiteindelijk wordt gekozen voor 'meetellen' na een discussie die niet te winnen valt. Wat je ook doet, kritiek zal er altijd zijn en het gekke is dat beide partijen in feite gelijk hebben. Maar zover is het nu nog niet, al kun je het scenario ervoor alvast zien aankomen.
kabbelen
Ondertussen kabbelt de wedstrijd gezapig verder en wij kabbelen mee aan boord van de persboot voor de 'schrijvende pers'. Nou, er valt bitter weinig te schrijven, want er gebeurt eigenlijk niets, het wordt alleen maar warmer. Uiteindelijk komt de kopgroep toch in de buurt van de bovenste boei bij Ie Sicht en wij verwachten dat er daar gefinisht gaat worden. Maar nee, er wordt besloten dat er nog een hoofdstuk aan dit drama, in casu een extra rak, zal worden toegevoegd. De finish komt te liggen bij de onderste boei bij Stobbehoek.
achteruit
Niet vaak meegemaakt: wij varen voor de kopgroep uit, in de achteruit, zodat we een bijzonder uitzicht krijgen over de schermutselingen in dat groepje dat zich heeft afgescheiden. Huizum heeft inmiddels gezelschap gekregen van Akkrum, Earnewāld en Grou. Die liggen vrijwel tegen elkaar aan, boord-aan-boord zeg maar en af en toe krijgen wij flarden mee van de onderlinge conversatie. En die liegt er niet om, de zenuwen krijgen steeds meer de overhand naarmate de verlossende finish in zicht komt. Wij vinden het jammer dat Huizum er niet in slaagt weer op kop te komen, maar Johannes Meeter krijgt van ons de prijs van de strijdlust, mocht die bestaan. Maar hij wint dus niet, het is Gerhard Pietersma die als eerste over de meet bolt. Nou ja, bolt, drijft dus eigenlijk. Hij blijft het 'aanstormende', deze slotfase is goed voor een aantal onverbloemde understatements, Sneek nipt voor, al scheelt dat bijzonder weinig. Ondertussen drijft de achterhoede nog in de buurt van Ie Sicht en sommigen moeten nog naar die bovenste boei. Dat wordt een latertje vrezen wij en dat blijkt achteraf ook zo te zijn. Daar wachten we niet op, we zoeken de wal op, des te eerder kunnen we het verslag maken en foto's uitzoeken. Dat laatste zal niet echt moeilijk zijn, echt fotogeniek zijn stilliggende skūtsjes nu eenmaal niet echt, het verslag wordt lastiger, synoniemen voor windstilte zijn er niet zo gek veel. 'Kroandūkende blak' is wel een plastische omschrijving als je mij vraagt. Morgen varen we bij Earnewāld, wij besluiten om alvast een collectief kaarsje aan te steken om Aeolus een beetje vriendelijk te stemmen...
Binne Kramer
{gallery}Syta/hoop7818{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
